monumenta.ch > Lucanus > sectio 276 > sectio 14 > sectio 32 > bnf8071.76 > 52 > bnf2607.130 > bnf8562.74 > sectio 10 > bnf12590.260 > sectio 12 > sectio 11 > sectio 3 > sectio 217 > Genesis, 1 > sectio 23 > sectio 245 > sectio 21 > bnf12590.57 > sectio 536 > 41 > 92 > sectio 12 > bnf9389.390 > bnf8562.9 > Isaias, 45 > sectio 834 > sectio 577 > sectio 414 > 20 > sectio 6 > sectio 33 > sectio 847 > Psalmi, 112 > bnf5129.145 > 12 > sectio 425 > sectio 307 > bnfMs.1086.17 > sectio 4 > bnf2607.99 > sectio 766 > sectio 669 > 6 > bnf8562.56 > 75 > 52 > bnf12590.26 > sectio 99 > sectio 657 > sectio 22 > bnf6383.54 > bnf8562.16 > sectio 40 > bnf8562.53 > sectio 7 > 65 > sectio 692 > bnf8562.88 > bnf12590.65 > bnf8562.96 > 3 > bnf2607.103 > bnf5696.9 > bnf7240.2 > 16 > bnf8562.97 > sectio 2 > 46 > bnf8562.25 > sectio 1 > sectio 681 > Psalmi, 23 > sectio 32 > 14 > sectio 265 > bnf18428.2 > sectio 7 > sectio 587 > 58 > bnf6331.111 > 26 > sectio 309 > sectio 4 > sectio 450 > sectio 8 > sectio 266 > 42 > sectio 1 > 21 > sectio 142 > bsbClm6224.448 > sectio 10 > sectio 361 > 63 > bnf8562.26 > bnf6286.40 > sectio 389 > bnf8352.21 > bnf12590.299 > 169 > bnf10439.162 v > sectio 457 > 74 > sectio 125 > bnf8562.69 > sectio 516 > sectio 57 > bnf8071.93 > bnf2607.57 > sectio 3 > sectio 16 > bnf11947.60 v > bnf16234.62 r > sectio 495 > 2 > bnf10439.90 v > Psalmi, 36 > sectio 214 > sectio 482 > bnf12590.203 > sectio 27 > bnf16234.111 r > bnf8562.43 > sectio 14 > sectio 20 > 40 > uwbM.p.th.f.68.337 > ad Hebraeos, 10 > Genesis, 1 > sectio 7 > sectio > 34 > sectio 356 > 37 > sectio 34 > sectio 66 > sectio 7 > sectio 839 > 301 > bnf12590.123 > Deuteronomium, 6 > bnf12590.159 > sectio 49 > bnf9389.426 > 24 > bnf12590.20 > csg42.66 > 57 > 11 > sectio 6 > sectio > sectio > sectio 274 > sectio 6 > 72 > sectio 7 > sectio 654 > sectio 1 > sectio 8

Word Selection for Searching

Report an Error in this Sectio
Gregorius Magnus, Homiliae in Evangelia, 2, 27, 8
Hinc Veritas dicit: Cum statis ad orandum, remittite si quid habetis in cordibus vestris . Quam virtutem remissionis apertius ostendimus, si unum testimonium Testamenti Veteris proferamus. Certe cum Iudaea conditoris sui iustitiam culpis exigentibus offendisset, prophetam suum ab oratione Dominus prohibens, dicit: Non assumas laudem et orationem pro eis . Si Moyses et Samuel steterint coram me, non est anima mea ad populum istum . Quid est quod intermissis relictisque tot patribus, soli Moyses et Samuel ad medium deducuntur, quorum mira obtinendi virtus ostenditur, dum nec ipsi posse intercedere dicuntur? Ac si aperte Dominus dicat: Nec illos audio quos propter magnum petitionis suae meritum minime contemno. Quid ergo est quod Moyses et Samuel caeteris patribus in postulatione praeferuntur, nisi quod hi duo tantummodo in cuncta Testamenti Veteris serie etiam pro inimicis suis leguntur exorasse? Unus a populo lapidibus impetitur , et tamen pro lapidatore suo Dominum deprecatur; alter ex principatu deiicitur, et tamen petitus ut exoraret, fatetur dicens: Absit a me hoc peccatum in Domino, quo minus cessem orare pro vobis . Si Moyses et Samuel steterint coram me, non est anima mea ad populum istum . Ac si aperte dicat; Nec illos modo pro amicis audio, quos magnae virtutis merito orare etiam pro inimicis scio. Virtus ergo verae orationis est celsitudo charitatis. Et tunc quisque quod recte petit, adipiscitur, cum eius animus in petitione nec inimici odio fuscatur. Sed plerumque reluctantem animum vincimus, si etiam pro inimicis oramus. Effundit os pro adversariis precem, sed utinam cor teneat amorem. Nam saepe et orationem pro inimicis nostris impendimus, sed hanc ex praeceptione potius fundimus quam ex charitate. Nam et vitam inimicorum petimus, et tamen ne exaudiamur timemus. Sed quia internus iudex mentem potius quam verba considerat, pro inimico nil postulat, qui pro eo ex charitate non orat.